Halloween

In een van de eerste weken dat ik in Engeland was vroeg ik aan mijn familie of ze ook Halloween vierden. Ze zeiden ‘vieren, nou nee. Maar de kinderen verkleden zich wel en gaan langs de deuren’. Ik was er net en dacht laat ik nu nog maar geen problemen maken. Maar voor mij is je kind verkleden en langs de deuren laten gaan, ook Halloween vieren.

Er gingen zo een paar weken voorbij en je bent er niet echt mee bezig. Tot vorige week.. Toen gingen wij pompoenen uitsnijden, tijdens de vakantie. Hun tante kwam en samen met haar gingen wij dit doen. Tja en dan? Ik ben de au pair, ik kan moeilijk zeggen zoek het maar uit. Ik heb tegen de tante gezegd, sorry maar waar ik vandaan kom is Halloween not done. Wij doen er helemaal niks mee, voor ons is het een duivelsfeest. Ze zei ‘wij doen het puur omdat het gewoon leuk is, het heeft voor ons niks met de duivel te maken. Wij gaan met zulke dingen wat losser om, dan jij gewend bent.’

Uiteindelijk heb ik A. gewoon geholpen met het uithollen van zijn pompoen. Hij had hulp nodig en ik zie het als mijn taak hem dan te helpen. Hij is een kind en weet niet beter dan wat zijn ouders hem leren, toch…? De volgende dag gingen we spinnen maken. Op de basisschool had ik dat wel eens gedaan voor een herfsttafel. Dus ik maakte gewoon samen met hun de spinnen, herfstspinnen. Op een gegeven moment zegt V. ‘laten we ze echte Halloween namen geven’. Ik dacht daar gaan we weer, mijn geweten heeft het zwaar deze week. Dus ik zeg: niet die van mij, ik heb echte herfstspinnen gemaakt.

Het is hier heel normaal om het te vieren. Ik kan alleen zeggen dat ik dat niet doe en hou mij er dan ook zo veel mogelijk buiten. Halloween is voor mij iets waar ik niks mee te maken wil hebben. Maar ik kan niet de opvoeding van mijn hostfamily afkeuren, dat is niet mijn taak.

Gisteren kwam ik ’s avonds ‘thuis’ en zag ik een vaandel hangen met Happy Halloween, met de pompoenen eronder. En dan vraag ik mij af, hoe kan je dit nou geen Halloween vieren noemen?