Month

Al weer een maand in Cambridge, dat is best snel gegaan. Vanaf het moment dat ik wist dat ik het ging doen dacht ik als ik er eerst maar een maand zit.. Dan ben ik hopelijk een beetje gesetteld, weet ik wat ze van mij verwachten en weet ik hoe het is om au pair te zijn.

Een maand, het was toch een beetje een punt waar ik naartoe heb gewerkt. Als ik het moeilijk had met de kinderen dacht ik alleen maar na een maand kun je pas zeggen of het echt niks is, geef het de kans.
Als je letterlijk ipv figuurlijk op je tong beet, had ik nu nog maar een halve tong. Mijn geduld is flink beproeft en ik heb er meer van dan ik had gedacht. Maar is dat anders dan thuis? of op je werk? Ik geloof niet dat je nooit eens hebt van... (zucht, rollende ogen, als blikken konden doden) je snapt mij wel. Ik ga het niet mooier maken dan het is, de afgelopen maand was zwaar.

Het missen van thuis gaat goed, het valt mij op dit moment heel erg mee. Ik mis wel het hebben van vrienden, gewoon even naar de bios of even gezellig wandelen. Die moet ik hier nog zoeken (of jullie kunnen hier komen ;-) ). Heb al wel andere au pairs ontmoet maar die wonen allemaal niet in Cambridge. Ze zijn trouwens wel heel leuk en gezellig, vooral de Nederlanders (en dat is niet omdat ze dit kunnen lezen). Maar goed wat dat betreft kan ik dan weer zeggen ik zit hier nog maar een maand, dat komt wel.

Ik heb pittige kinderen zoals ze dat dan zeggen. Ik weet hoe ik met mijn broertjes/zusjes/neefjes/nichtjes/oppaskindjes om moet gaan, Maar dat betekent niet dat je met alle kinderen om kan gaan.. En deze kinderen moest ik nog leren kennen. Daarnaast spreek ik de taal niet heel goed. En hebben ze hier andere regeltjes, waarden en normen. De kinderen maakten op het moment dat ik kwam meer veranderingen mee. Zoals de scholen die weer beginnen, nieuwe leraar, nieuw jaar en dan ook nog een nieuwe au pair.

Soms zag ik het niet zitten en dan dacht ik, het is genoeg ik ga er wat van zeggen. En na een uur dan denk je och het zijn kinderen morgen weer een nieuwe dag. Sinds vorige week gaat het echt beter. Ik voel verantwoordelijk voor mij au pair kinderen en ze zitten al in mijn hart, eigenlijk al vanaf dag 1.

Al met al gaat elke dag beter. Met V. heb ik een betere band als met A. maar we hebben nog dagen genoeg omdat te veranderen. Ik heb voorgesteld om met allebei apart wat te gaan doen wat ze leuk vinden op een zaterdag. Zodat ze niet moe zijn van school, en we elkaar beter kunnen leren kennen.
Zoals het nu lijkt hou ik hier nog wel even vol.